http://mm2austria2012.blogspot.com/p/kaart.html

zondag 24 mei 2015

Zondag 24 mei 2015

Zondag 24 mei 2015
KM
Ontwaken op een P bij het kerkhof aan de rand van Kalarytes, Griekenland.

39.58411   21.12496

Wat was het hier stil vannacht. Van de buren al helemaal geen last. 
Naast het gebruikelijke zondagse ontbijtje-met-een-eitje – met de gebreide eiermutsjes van Thea - staat er vandaag een wandeling op het programma. Die van Kalarytes naar het dorpje Syrako dat op een tegenoverliggende berghelling ligt. De wandeling schijnt een uur of drie te duren, heen en terug. Omdat wij onderweg vaak stoppen voor foto’s en ‘beleven’ tellen we meestal minstens 25% bij aangegeven tijden van wandelingen op.


Syrako is een dorpje vergelijkbaar met Kalarytes maar in de winter alleen maar bewoond door een bewaker. Zoals in vele andere Griekse bergdorpen is ook hier ...
de bevolking (grotendeels) verdwenen. Er is geen werk, de jongeren trekken naar de stad en de oudjes sterven (uit).

Wie weet komt er ooit weer een betere tijd. Eerlijk gezegd zouden wij er ook niet willen wonen.
Maar wie compleet afgezonderd eens een half jaar aan een boek wil werken vindt hier mogelijk een geschikte locatie.

Bepakt en bezakt gaan we op pad. Het is even zoeken naar waar het pad begint. De enkele mensen die we in het dorp treffen wijzen allemaal in dezelfde richting maar met een wirwar van steeds splitsende straatjes is het nog niet echt duidelijk. Als ik een Griek vraag naar ‘Sigaro’ kijkt hij mij onbegrijpelijk aan en lijkt te denken ‘wat moet die zo vroeg nou met een sigaar?’, maar dan realiseer ik me meteen dat het dorpje niet Sigaro maar Syrako heet. Kijk, dat scheelt.




Dan zien we opeens een bordje met ‘Syrako’ en ‘1.5H’ erop en zijn we op het goede pad. Aan het begin van het pad ligt een flink aantal zakken cement en er staat een echte werkmansbrommert. Gewoon zo’n ouderwetse typisch Griekse bromfiets die onder de sporen zit van allerlei werkviezigheid (zoals dus cement). 'Brommert' is bij ons echt dorps voor bromfiets. Volgens mij wordt dit alleen in het oosten van ons land zo gezegd. Als we vroeger tijdens een disco of kermis op het dorp tegen een meisje zeiden ‘Goa je mee brommers kieken?’ of ‘noar de brommert kieke?’ dan wilde je gewoon effe lekker met d’r zoenen (enzo).
‘Zou er dan op zondag hier aan het pad gewerkt worden?’ vraag ik aan Monique. Maar ja, die weet dat ook niet natuurlijk.

Het pad is even lieflijk, groen en bloemenrijk als gisteren de hele weg naar Kalarytes. Als je wat van de bloemetjes en de bijtjes wil weten moet je hier wezen. Merendeels is het pad uitstekend begaanbaar. Maar er zijn ook delen die flink weggezakt zijn en dan zal het met nat weer oppassen geblazen zijn. We zien ook dat er waarschijnlijk om die reden aan de dalzijde van de berg muurtjes gemetseld worden. Overal liggen hopen van een soort zandcement en grote keien.
En dan komt daar opeens achter ons de vermoedelijke berijder van de werkmansbrommert, gezeten op een muilezel (denk ik) met nog een aanhangpaard de hoek om. Ach guttuggut, die arme dieren.



We hadden het kunnen verwachten dat er hier ezels of paarden wel eens op het pad kwamen, gezien  de vele uitwerpselen onderweg.
Even verderop passeren we de werklui die óók flink aan het sjouwen zijn. Ze zeggen ons vriendelijk gedag en stellen de gebruikelijke vraag: ‘where are you from?’. Nadat we dat beantwoord hebben met ‘Hollandía’, vervolgen we ons pad dat echter steeds moeilijker wordt. Totdat we, twee uren verder, bijna onderaan de kloof gekomen en redelijk dichtbij Syrako, onze meerdere moeten erkennen in de zeer slechte en ons inziens gevaarlijke gesteldheid van het pad. Ik probeer een klein stukje maar we zien dat mochten we wegglippen het werkelijke laatste stukje tot onderaan de kloof genoeg is om harstikke dood te vallen.


En omdat we beiden twijfelen gaan we niet verder. Helaas maar verstandig denken we. Afijn dezelfde route dus maar terug wat echter beslist geen straf is. We zien dan toch weer andere dingen en dingen op een andere manier.

Weer terug bij de werkmansbrommert treffen we ook zijn (vermoedelijke) berijder weer aan die zijn dieren van de zoveelste lading zakken cement aan het voorzien is.
Door het dorpje wandelend komen we op deze zondagmiddag om 15:30 bij onze P aan. De P lijkt onderhand leeg te lopen. Waarschijnlijk is het dorp morgen weer bijna uitgestorven.
Ook de bijna uitgestorven oude Griekse ‘Thrillervrouwtjes’ lijken te gaan vertrekken. Monique ouwehoert met handen en voeten nog met één van hun en geeft ze onze ‘geleklompjessleutelhangerfromholland’. Daar gaat de dame graag mee op de foto. Als ik haar voetenstampend voordoe wat die dingen betekenen doet ze me na op haar gympen en lacht al haar (1 of 2) tanden bloot.

Leuk mens!



Ondertussen tank ik bij de natuurlijke bron onze watertank vol en dan gaan we op weg naar de Plaka brug waar we morgen willen gaan raften. Bij een stop onderweg bij een stalen brug en een oud stenen bruggetje bellen we Cristos van Active Nature of het raften kan doorgaan. Dat kan, echter helaas niet om 10:30 uur maar om 15:00 uur. Ach, ook prima. Een luxe probleem.
Na de zoveelste prachtige rit komen we bij de brug van Plaka aan. We zien in de verte aan de rivier wat jongelui met een kano en kijken of we daar met onze bus ook kunnen komen. Uiteindelijk zien we een weggetje wat daarheen leidt. Voor de zekerheid loop ik dat eerst maar eens af om zeker te zijn dat de bus niet halverwege zou kunnen blijven steken.
Het is smal en steil maar onze bus is precies groot of klein genoeg.











Eenmaal de bus geïnstalleerd realiseren we ons dat we weer op een geweldige unieke locatie staan. En er is nog internet ook…
Het was weer een geweldige dag!
Truste

Zondag 24 mei 2015
Overnachten bij de stalen Plaka brug
KM 42979

39.45488   21.03406
overnachting vandaag


route vandaag

Geen opmerkingen: