Zaterdag 6 juni 2015
Ontwaken bij Orei
KM
N E GPS VOLGT NOG
KM
N E GPS VOLGT NOG
38.97840 23.09220
Een dag als gisteren. Juist ja, dus aan het begin van de
middag ook weer ouzo-time op het strand van Vangelis.
Zo heet de uitbater van de kantina dus. Een man van een jaar of 40 die behoorlijk Engels spreekt, dus we kunnen aardig converseren. Zeker ook omdat we zo vroeg op de middag nog de enige klanten zijn.
Echte belangrijke zaken bespreken we ...
niet, maar wel dingen als ‘wat voor weer
wordt de komende week?’, ‘wanneer wordt het écht druk hier?’, ‘komt de politie
hier wel eens controleren op wildkampeerders zoals wij?’, en ‘hoe is de
ansjovis klaargemaakt?’.Zo heet de uitbater van de kantina dus. Een man van een jaar of 40 die behoorlijk Engels spreekt, dus we kunnen aardig converseren. Zeker ook omdat we zo vroeg op de middag nog de enige klanten zijn.
Echte belangrijke zaken bespreken we ...
‘Morgen wordt het erg slecht.’
‘Midden juli tot eind augustus.’
‘De politie is mijn vriend, geen probleem.’
‘Mijn moeder heeft het klaargemaakt. Paar dagen in de azijn, met suiker, zout, knoflook en groene paprika.’
Nou daar kunnen we tenminste wat mee.
De Duitser van
gisteren komt ook weer voorbij miet zain Soezie. Hij is verwonderd dat we hier
nog staan. We hebben het echter uitstekend naar onze zin hier. Zijn praatje
vandaag is van iets kortere duur, en gelukkig slaat hij mijn uit beleefdheid
aangeboden kopje koffie af. Ja, ons maak vrienden hier.
Dan wordt door een oudere Griek mijn hulp nog gevraagd om zijn boot in het water te trekken.
Eens kijken, wat is er nog meer te melden…
Ach ja, ik heb de baard eerder deze week afgeschoren. Voor wie goed de foto’s van deze vakantie tot nu toe heeft bekeken, ontdekte misschien iets van redelijk vergevorderde stoppels aan de onderste helft van mijn hoofd.
Al vele vakanties op rij had ik steeds weer het idee om de
baard te laten staan, wat ontstaat uit een soort van luiheid om me te scheren. De
onderste helft van mijn hoofd dan, want de bovenste helft sla ik eigenlijk geen
dag over.
Maar meestal gaat mijn ‘baard’ er na hooguit een week toch weer af. Of het dan al echt een baard genoemd mag worden weet ik niet. Wanneer gaat iets van ongeschoren of stoppels eigenlijk over tot een baard? Dat kan toch belangrijk zijn om te weten. Een werkgever zal het vaak niet tolereren dat je ongeschoren op het werk komt, terwijl een baard dan weer wel mag.
En op mijn kale hoofd mag ik dan weer wél de stoppels laten ontwikkelen tot een harige krans zonder dat er iets van gezegd wordt. Dus waarom dan niet op mijn kin?
Afijn, wie de richtlijnen kent mag het melden.
Maar meestal gaat mijn ‘baard’ er na hooguit een week toch weer af. Of het dan al echt een baard genoemd mag worden weet ik niet. Wanneer gaat iets van ongeschoren of stoppels eigenlijk over tot een baard? Dat kan toch belangrijk zijn om te weten. Een werkgever zal het vaak niet tolereren dat je ongeschoren op het werk komt, terwijl een baard dan weer wel mag.
En op mijn kale hoofd mag ik dan weer wél de stoppels laten ontwikkelen tot een harige krans zonder dat er iets van gezegd wordt. Dus waarom dan niet op mijn kin?
Afijn, wie de richtlijnen kent mag het melden.
Nú duurde de poging veel langer, al zeker twee weken had ik
me niet geschoren.
Misschien wel omdat ik ondertussen wéér wat ouder ben.
Want puntje bij paaltje was ik stiekem toch ook altijd een beetje bang dat ik er veel ouder zou uitzien met een baard. En ja, welke man die enigszins twijfelt of hij in de midlifecrisis zit, of dat die wel of niet voorbij is, wil ouder lijken dan hij is.
Aan de andere kant: baarden zijn hip zegt Monique. Nou hoef ik niet persé hip of cool te zijn. Maar misschien is het wel dat ik toch eens in mijn leven als man ook een baard moet hebben gehad. Maar ik ken ook wel mannen waarbij ik denk ‘ok, goed dat je het geprobeerd hebt maar doe nou toch maar weer zonder. Daar knap je een stuk van op.’
Misschien wel omdat ik ondertussen wéér wat ouder ben.
Want puntje bij paaltje was ik stiekem toch ook altijd een beetje bang dat ik er veel ouder zou uitzien met een baard. En ja, welke man die enigszins twijfelt of hij in de midlifecrisis zit, of dat die wel of niet voorbij is, wil ouder lijken dan hij is.
Aan de andere kant: baarden zijn hip zegt Monique. Nou hoef ik niet persé hip of cool te zijn. Maar misschien is het wel dat ik toch eens in mijn leven als man ook een baard moet hebben gehad. Maar ik ken ook wel mannen waarbij ik denk ‘ok, goed dat je het geprobeerd hebt maar doe nou toch maar weer zonder. Daar knap je een stuk van op.’
Nu, na twee weken scheren, bekeek ik een ander eens goed in
de spiegel en meende af en toe iets stoers te zien, of zelfs iets gedistingeerds.
Niet dat ik vond meteen als twee druppels water op George Clooney te lijken, ook
niet als ik een paar keer met donkere stem zei ‘nespresso, what else!’, maar
toch.
En ergens voelde het laten staan van een baard ook als een overwinning
op de midlifecrisis. Zo van: het interesseert me niet meer dat ik er eventueel
ouder uit zie.
Want ik durf er best voor uit te komen dat ik besef dat ik geen jongedames van twintig jaren jonger meer kan veroveren, maar dat ik al 21 jaar samen ben met een vrouw van bijna 57 (overigens ziet die er nog wel 20 jaar jonger uit).
En ik durf er ook voor uit te komen dat ik in een suffige Suzuki alto automaat uit 2002 naar mijn werk ga (overigens rijd ik wel in een vette snelle buscamper).
Ik durf er ook wel voor uit te komen dat ik nog steeds muziek draai van Crosby, Still, Nash & Young, Led Zeppelin, Golden Earring e.d. (overigens heb ik ook op zijn tijd graag de beat van Armin van Buuren of Leftfield e.d. aan mijn hoofd).
Én ik begin ondertussen ook te accepteren dat van alles in mijn lichaam aan het verslappen, krimpen of juist meer aan het worden is.
Dus ja, ik geef het toe, ik word een oudere man. En dus weerhoudt niets nog de baard.
Tot ik voor de spiegel sta en ineens iets van Paulus de Boskabouter meen te herkennen…
Ik zei tegen Monique ‘morgen gaat de baard eraf!’.
‘Waarom dan, wil je het niet nog effe volhouden?’. ‘Nee, ik vind het toch niks’ zeg ik, zonder een verdere reden op te geven.
Want ik durf er best voor uit te komen dat ik besef dat ik geen jongedames van twintig jaren jonger meer kan veroveren, maar dat ik al 21 jaar samen ben met een vrouw van bijna 57 (overigens ziet die er nog wel 20 jaar jonger uit).
En ik durf er ook voor uit te komen dat ik in een suffige Suzuki alto automaat uit 2002 naar mijn werk ga (overigens rijd ik wel in een vette snelle buscamper).
Ik durf er ook wel voor uit te komen dat ik nog steeds muziek draai van Crosby, Still, Nash & Young, Led Zeppelin, Golden Earring e.d. (overigens heb ik ook op zijn tijd graag de beat van Armin van Buuren of Leftfield e.d. aan mijn hoofd).
Én ik begin ondertussen ook te accepteren dat van alles in mijn lichaam aan het verslappen, krimpen of juist meer aan het worden is.
Dus ja, ik geef het toe, ik word een oudere man. En dus weerhoudt niets nog de baard.
Tot ik voor de spiegel sta en ineens iets van Paulus de Boskabouter meen te herkennen…
Ik zei tegen Monique ‘morgen gaat de baard eraf!’.
‘Waarom dan, wil je het niet nog effe volhouden?’. ‘Nee, ik vind het toch niks’ zeg ik, zonder een verdere reden op te geven.
Als ik de volgende dag de baard eraf heb zegt ze ‘ja,
misschien is het toch wel beter zo’. Als
ik dan vertel van Paulus zegt ze ’Goh, daar moest ik ook aan denken’. ‘Nou,
bedankt’ zeg ik, ‘daar kom je nu mee aan. Straks had ik mooi een tijd als de
nieuwe Paulus de Boskabouter door het leven gegaan’.
Voor wie hem niet kent: Paulus de Boskabouter was de
hoofdpersoon in een kinderprogramma en leesboeken. Een andere hoofdpersoon was
de heks Eucalypta.
Ik weet niet meer zo veel van de serie, behalve dat het een echt heel suffige man was.
Monique herinnert zich vooral dat het een hele lieve man was die altijd voor iedereen klaar stond.
In dat opzicht lijkt ik dus wel al op Paulus. Maar echt, dat hoofd met die baard zag er niet uit. Op dat vergelijk zit je als man, die misschien dan toch nog nét wel in de midlifecrisis zit, niet te wachten.
Ik weet niet meer zo veel van de serie, behalve dat het een echt heel suffige man was.
Monique herinnert zich vooral dat het een hele lieve man was die altijd voor iedereen klaar stond.
In dat opzicht lijkt ik dus wel al op Paulus. Maar echt, dat hoofd met die baard zag er niet uit. Op dat vergelijk zit je als man, die misschien dan toch nog nét wel in de midlifecrisis zit, niet te wachten.
Hup, baard eraf dus, en voorlopig hooguit nog maar een dag
of twee ongeschoren door het leven.
Nou, dat was het wel weer voor vandaag.
Nou, dat was het wel weer voor vandaag.
Morgen weer een dag.
Zaterdag 6 juni 2015
Ontwaken bij Orei
KM38.97840 23.09220
Ontwaken bij Orei
KM38.97840 23.09220
Geen opmerkingen:
Een reactie posten